Çeşitli durumlarda, hafriyat destek sistemlerinin ve yer destek ürünlerinin inşası için derin karıştırma yöntemlerinin kullanılması genellikle tasarım gereklilikleri, saha koşulları/sınırlamaları ve ekonomiklik temelinde tercih edilen yöntemdir.Bu koşullar, minimum yanal hareketi tolere edebilen bitişik yapıların varlığını içerir;gevşek çözülen veya akan kumların varlığı;bitişikteki yeraltı suyunun alçalmasını ve diğer yapıların neden olduğu oturmaları önlemek için yeterli bir kesme duvarına duyulan ihtiyaç;ve bir kazı destek duvarı inşa ederken aynı anda bitişik bir yapının temelini oluşturma ihtiyacı.Geleneksel asker kirişleri ve gecikmeli duvarlar gibi diğer sistemler tatmin edici olmayan bir performans verebilir, beton diyafram duvarlar zaman alıcı ve pahalıyken, titreşimli veya çakmalı palplanşların döşenmesi bitişik yapıların titreşim kaynaklı oturmalarına neden olabilir.Koşullara bağlı olarak, çok burgulu veya tek burgulu derin karıştırma yöntemlerinin, jet grouting yöntemlerinin veya birkaç yöntemin kombinasyonunun kullanılması gerekebilir.Çeşitli koşullarda derin karıştırma uygulamalarını göstermek için birkaç vaka geçmişi sunulmaktadır.Wisconsin ve Pennsylvania'daki projelerde, bitişik yapıların yanal hareketini sınırlamak, çözülen toprak nedeniyle destek kaybını önlemek ve yeraltı suyunu kontrol etmek için çoklu burgulu derin karıştırma yöntemi başarıyla kullanıldı.
Modüler yapının program, kalite, öngörülebilirlik ve diğer proje hedefleri açısından geleneksel inşaat yöntemlerine göre üstün olduğu belgelenmiştir.Bununla birlikte, benzersiz modüler risklerin anlaşılmaması ve uygun şekilde yönetilmesinin, modüler inşaat projelerinde yetersiz performansla sonuçlandığı belgelenmiştir.Daha önceki birçok araştırma, endüstride modüler yapının benimsenmesiyle ilgili engellere ve etmenlere odaklanmış olsa da, daha önceki hiçbir araştırma, modüler inşaat projelerinin maliyetini ve programını etkileyen temel riskleri ele almamıştır.Bu makale, bu bilgi boşluğunu doldurmaktadır.Yazarlar çok adımlı bir araştırma metodolojisi kullanmışlardır.İlk olarak, önceki bir çalışmada sistematik bir literatür taramasına dayalı olarak tanımlanan 50 modüler risk faktörünün etkilerini incelemek için 48 inşaat profesyoneline bir anket dağıtıldı ve yanıtlandı.İkinci olarak, anketin geçerliliğini ve güvenilirliğini kontrol etmek için bir Cronbach alfa testi yapılmıştır.Son olarak, modüler inşaat projelerinin çeşitli paydaşlarının yanı sıra her biri içindeki yanıtların uyumunu incelemek için Kendall'ın uyumluluk analizi, tek yönlü ANOVA ve Kruskal-Wallis testleri yapıldı.Sonuçlar, modüler projelerin hem maliyetini hem de zamanlamasını etkileyen en kritik faktörlerin (1) vasıflı ve deneyimli işçi eksikliği, (2) geç tasarım değişiklikleri, (3) zayıf saha özellikleri ve lojistik, (4) tasarımın modülerleştirme için uygun olmaması olduğunu gösterdi. , (5) sözleşme riskleri ve anlaşmazlıklar, (6) yeterli işbirliği ve koordinasyon eksikliği, (7) toleranslar ve arayüzlerle ilgili zorluklar ve (8) kötü inşaat faaliyeti sıralaması.Bu çalışma, uygulayıcıların modüler inşaat projelerinin performansını artırmak için dikkate alınması gereken temel risk faktörlerini daha iyi anlamalarına yardımcı olarak bilgi birikimine katkıda bulunuyor.Sonuçlar, modüler inşaat projelerinde maliyeti ve programı etkileyen farklı risk faktörleri konusunda paydaşların uyumuna ilişkin içgörü sağlar.Bu, uygulayıcıların bir projenin ilk aşamalarında hafifletme planları oluşturmasına yardımcı olmalıdır.
Gönderim zamanı: Temmuz-02-2021